Oorsprong van

Taekwondo

De oorsprong van deze zelfverdedigings- en vechtkunst ligt in Korea en wordt ook wel eens vergeleken met shotokan karate ("Koreaans karate"). Alhoewel de wering en standen ongeveer hetzelfde zijn als bij shotokan karate, legt taekwondo meer accenten op de ontwikkeling van traptechnieken, beweeglijkheid en aaneenschakelingen van diverse technieken (dynamischer). Echter, voor de duidelijkheid moet gesteld worden dat Taekwon-Do op de manier van de oude grootmeesters ook een significante rol heeft voor het gebruik van de vuisten. De naam Taekwon-Do is afgeleid van taekgyeon(택견). Taekgyeon was een vorm van zelf-verdediging die reeds meer dan 1000 jaar geleden bestond. Hoewel er dus enig verwantschap bestaat tussen taekgyeon en taekwondo is deze slechts oppervlakkig. Behalve dat in beide sporten de beoefenaars zich veel van traptechnieken bedienen zijn er verder geen overeenkomsten en verschillen de traptechnieken enorm. Men probeert vaak om taekwondo een langere geschiedenis toe te dichten dan historisch kan worden bewezen de link tussen taekwondo en taegkyon in stand te houden. Taekwondo is vrij recent ontstaan uit Japans karate. Ondertussen heeft taekwondo zich echter ontwikkeld tot een op zich zelf staande unieke stijl.

Taekwondo training

Taekwondo training omvat de volgende onderdelen: • Techniektraining: standen, trappen, stoten en weringen (blokkeringen) • Stijlvormen (Poomsee): uitvoering van technieken, volgens een vastgestelde volgorde (vaste vormen) • Sparren (Kyorugi): één-, twee- en driestapsparren, vrij sparren, gearrangeerd sparren en het traditionele sparren. • Breektesten (Kyok Pa): het breken van planken e.d., middels van tevoren bepaalde taekwondotechnieken • Zelfverdediging (Hosinsul): het nabootsen van de realiteit, waarbij ook geoefend wordt zich te bevrijden uit verwurgingen, armklemmen, omklemmingen, e.d